Kagga Kamma

De donderdag begon zoals de woensdag was geëindigd, geheel bewolkt bij een aangename 20 graden. Aangezien Kagga Kamma op zo’n 60 kilometer van de bewoonde wereld ligt, begonnen we maar eens met de tank vol te gooien, met het voornemen dit, zo mogelijk, nog eens te herhalen vlak voordat we de woestijn in zouden rijden. Je wilt daar niet om brandstof verlegen zitten.

Volgens onze routebeschrijving hadden we 245 kilometer voor de boeg, volgens de Tomtom ruim 100 kilometer meer. De ervaring tot dusver leert ons dat de beschrijving van het reisbureau beter is dan de routekennis van onze (belgische) gastvrouw. Tot aan Citrusdal waren ze het met elkaar eens, maar daar aangekomen moesten we kiezen. We besloten de kant van de beschrijving te kiezen, hoewel het wegnummer een typefout leek te bevatten, maar de bestemming klopte. Deze weg werd na ca. 5 kilometer geheel onverwacht een dirt road en we moesten deze nog 70 kilometer volgen. Een lichte onrust maakte zich van ons meester, maar het moest toch goed zijn? De dirt road voerde ons over een steile pas naar een uitgestrekt dal. Na ruim 25 kilometer hobbelen en stuiteren kregen we zowaar weer asfalt en stonden ook weer de juiste bestemmingsborden langs de weg. Toch wel prettig. Bij het plaatsje Op die berg (dat gewoon in het dal ligt) konden we de auto nog eens aftanken en hebben we de lunch gebruikt.

Daarna keerden we de bewoonde wereld voor 2 dagen de rug toe. Kagga Kamma werd inmiddels aangegeven, maar ook de routebeschrijving vertelde ons precies waar af te slaan. Tomtom had na een lange periode van radeloosheid ook eindelijk de weg teruggevonden, maar vertelde ons dat we over de resterende 55 kilometer ruim 4 uur zouden doen. Ze hield voor de laatste 35 km dirt road kennelijk 10 km/uur aan. De werkelijke snelheid bedroeg daar, ondanks de gestaag auto-onvriendelijker wordende weg, gelukkig toch nog zo’n 35 km/uur. Grappig om de geschatte resterende reistijd elke 15 seconden met een minuut te zien afnemen. Tegen kwart over een kwamen we met nog intacte banden bij het resort aan (er werd net een andere auto met minder geluk, door een sleepauto opgehaald).

Kagga Kamma bestaat uit chalets, rieten hutjes en caves, in en tegen de rotsen aangebouwd. Bij zorgvuldige bestudering zie je wel dat de caves gewoon uit bakstenen zijn opgetrokken, maar de manier waarop ze in de achterliggende rotsen zijn ‘weggewerkt’, is verbluffend knap. We hebben een schitterend uitzicht en zijn van alle gemakken voorzien. Sandra was iets minder te spreken over de oranjebruine spinnen die binnen tegen de muur zaten, maar nadat die waren opgeruimd, hebben we hier een waar paradijsje.

Aangezien hier de woestijnhitte weer was teruggekeerd, hebben we de rest van de middag gebruikt om te kijken wat er hier allemaal (te doen) is. Ontbijt, lunch en avondeten is hier allemaal inbegrepen, je hebt ook werkelijk geen enkele andere keuze. Verder zijn er ochtend- en avondexcursies en kun je een spabehandeling boeken. De rest van de dag kun je gaan hiken of een quad huren. Voor beide is het overdag echter veel te heet.

Gisterenavond zijn we na het (heerlijke) avondeten in de openlucht gaan sterrenkijken met behulp van een telescoop. Niet dat wij kenners zijn, maar de sterrenhemel op het zuidelijk halfrond wijkt sterk af van die in Nederland. We hebben o.a. het Zuiderkruis bestudeerd en kregen uitgelegd hoe zeevaarders met behulp daarvan en 2 andere sterren het zuiden precies konden bepalen. Ook Jupiter was goed zichtbaar inclusief ringen en enkele manen. Iemand had een app die, als hij de telefoon naar de hemel richtte, allerlei sterrenbeelden aangaf. Thuis ook maar eens proberen.

Na een prima nachtrust zijn we vanochtend vroeg op een ‘gamedrive’ meegegaan. Hoewel beduidend minder dan onze safari in Kenia en Tanzania, was het spotten van wat zebra’s, bonte bokken en een zwartrugjakhals in de vroege ochtendzon toch een aangename bezigheid. Na de lunch ging Sandra naar de Spa en ik aan het verslag, terwijl op de achtergrond enkele mensen (voor de tweede dag) naar de cricketmatch Zuid-Afrika – Engeland zaten te kijken (Bill Bryson had dus toch gelijk). Om 6 uur stond de zonsondergangexcursie op het programma. Net als vanochtend reden we een eind de natuur in, zagen een paar dezelfde dieren waarover we dezelfde uitleg kregen, maar nu kregen we in plaats van een kopje thee een flesje bier (Sandra cider) aangeboden en zagen we de zon prachtig achter de Cederbergen verdwijnen. De terugrit was wel wat frisjes nu de zon onder was. Het eten was desondanks weer buiten, maar de wijn warmde ons wel wat op. Morgen kijken of we Kaapstad kunnen bereiken. O ja, Zuid-Afrika heeft zojuist de cricketmatch uiteindelijk gewonnen.