Montagu

Vanochtend na een goede nachtrust redelijk fris opgestaan, maar bij het ontbijt toch maar een beetje rustig aan gedaan.

De weg naar Montagu liep over de mooie Franschhoekpas en langs fraaie landschappen. Wel blijft het hier buiten de wijngaarden in het dal, veel kaler en rotsachtiger dan ik had verwacht. Net als in voorgaande dagen zie je af en toe een paar bavianen langs de weg zitten. Verder scharrelen er wat korhoenders rond. Bij Worcester wilden we een botanische woestijntuin bezoeken, maar de weg erheen was door de politie afgezet (misschien een ongeluk). Dan maar richting Robertson, een bekende wijnstreek. Bij de plaatselijke VVV hebben we een kaart van de omgeving opgehaald aan de hand waarvan we een mooie omweg langs allerlei wijnlandgoederen, naar Montagu namen. Die omweg kwam sowieso goed uit omdat een deel van onze route op dinsdagen en donderdagen van 11 tot 1 is afgesloten i.v.m. wegwerkzaamheden. Op die tijden blazen ze met springstof delen uit de bergwand om de weg te verbreden. De rest van de tijd is in ieder geval nog 1 rijstrook beschikbaar, zodat iedereen er met hooguit een kwartiertje wachttijd langs kan.

Onze lodge in Montagu heeft een mooie tuin waarin je, al dan niet bij het zwembad, altijd ergens in de schaduw kunt zitten. Ze schijnen hier ook een heel goede kok te hebben, maar ik ben helaas nog niet aan een copieus viergangenmenu toe. Minpuntje is de slechte Wifi, die officieel in een klein achterafkamertje beschikbaar zou moeten zijn, maar dat donderdag de hele dag niet was. Verder hebben we de domme pech dat de warmwaterbronnen hier in de buurt, dit weekend zijn afgehuurd door een of andere bikersclub. Niet dat we per se naar die warmwaterbronnen hadden gewild, maar het hele dorp ronkt deze dagen continu van de zware motoren.

’s Avonds gegeten bij de lokale Ierse Pub, Sandra Fish & Chips, ik een tomatensoep met toast. Bij de eerste hap dacht ik nog: “lekker, hoewel een beetje zoet”, bij de laatste hap was ik er vast van overtuigd dat de hele suikerpot erin omgevallen was. Ik moest regelmatig een slok van mijn frisdrank nemen om de zoete smaak te verdrijven, nou dan weet je het wel. Maar ja, ik moest toch íets binnenkrijgen.

Later op de avond bleek dat ‘licht eten’, zelfs in combinatie met loperamide, geen afdoende oplossing is, dus vandaag maar echt eens op (thee)water, appelsap en geroosterd brood. Gelukkig voel ik me de meeste tijd wel goed en ik heb wel wat reserves.

Vanochtend zijn we een eindje gaan wandelen in en om het dorp. Rond een waterplas in het dorp zit  een hele kolonie Ibissen, die daar zo’n 7 jaar geleden is neergestreken en sindsdien ieder jaar weer terugkeert. Daarna zijn we teruggegaan naar de lodge waar we nu lekker in de schaduw bij het zwembad zitten. We hebben genoeg te lezen dus we vermaken ons wel.